ໜັງສືພິມ ປະຊາຊົນ

ຫົວຂໍ້ : ສານຂອງທ່ານ ສອນໄຊ ສີພັນດອນ

ເຜີຍແຜ່ໂດຍ: ທ່ານ ວິໄລສັກ ສໍພາບມີໄຊ ເວລາ: 16/10/2020 08:52:31 ຈຳນວນຜູ້ເຂົ້າຢ້ຽມຊົມ 2574 ຄັ້ງ

ສານຂອງທ່ານ ສອນໄຊ ສີພັນດອນ

ຮອງນາຍົກລັດຖະມົນຕີ ລັດຖະມົນຕີ ກະຊວງແຜນການ ແລະ ການລົງທຶນ ປະທານຄະນະກຳມະການຄຸ້ມຄອງໄພພິບັດ ຂັ້ນສູນກາງ

ເນື່ອງໃນໂອກາດວັນຄຸ້ມຄອງໄພພິບັດແຫ່ງຊາດ 13 ຕຸລາ ໃນຄຳຂວັນ “ສ້າງຄວາມເຂັ້ມແຂງການບໍລິຫານຄຸ້ມຄອງຄວາມສ່ຽງໄພພິບັດ

ບັນດາທ່ານເພື່ອນມິດສະຫາຍ, ປະຊາຊົນບັນດາ ເຜົ່າທຸກຖ້ວນໜ້າ,

ພວກເຮົາໄດ້ຮັບຊາບນໍາກັນແລ້ວວ່າ ປັດຈຸບັນ ບັນຫາ ໄພພິບັດ ທີ່ມີສາເຫດມາຈາກການປ່ຽນແປງຂອງດິນຟ້າອາກາດ ເປັນຕົ້ນ ໄພນໍ້າຖ້ວມ, ແຜ່ນດິນໄຫວ, ຄື້ນຊຸນາມິ, ລົມພາຍຸພັດ, ພະຍາດລະ ບາດອື່ນໆໄດ້ກາຍເປັນສິ່ງທ້າທາຍຢ່າງໃຫຍ່ຫຼວງ ຕໍ່ພາກພຶື້ນ ແລະ ສາກົນ ເພາະບັນຫາໄພພິບັດດັ່ງກ່າວ ໄດ້ເກີດຂຶ້ນເປັນປະຈໍາ ແລະ ເພີ່ມຄວາມຮຸນແຮງຂຶ້ນເລື້ອຍໆ, ສ້າງຜົນກະທົບ ແລະ ຄວາມເສຍຫາຍຢ່າງຫຼວງຫຼາຍຕໍ່ສຸຂະພາບ, ຊີວິດ, ຊັບສິນຂອງລັດ, ລວມໝູ່, ປະຊາຊົນ, ເສດຖະກິດ ແລະ ການດໍາລົງຊີວິດຂອງຄົນໃນສັງຄົມ ທັງໃນໄລຍະ ສັ້ນ ແລະ ໄລຍະຍາວ. ພ້ອມນີ້, ບັນຫາໄພພິບັດຍັງສົ່ງຜົນກະທົບຢ່າງໜັກໜ່ວງຕໍ່ການພັດທະນາເສດຖະກິດ-ສັງຄົມ, ລະບົບນິເວດ ແລະ ທໍາມະຊາດ-ສິ່ງແວດລ້ອມ; ທັງເປັນອຸປະສັກ, ກີດຂວາງຖ່ວງດຶງຄວາມກ້າວໜ້າໃນການພັດທະນາຂອງບັນດາປະເທດໃນໂລກ ແລະ ທ່າອ່ຽງບັນຫາດັ່ງກ່າວ ຍັງຈະສືບຕໍ່ເພີ່ມທະວີຄວາມຮຸນແຮງຂຶ້ນເລື້ອຍໆ ແລະ ເປັນໄພຂົ່ມຂູ່ຕໍ່ປະຊາຄົມໂລກໃນຊຸມປີຕໍ່ໜ້າ. ບັນ ຫາຜົນກະທົບຂອງໄພພິບັດດັ່ງກ່າວ ຍັງໄດ້ສົ່ງຜົນເຮັດໃຫ້ກຸ່ມຜູ້ດ້ອຍໂອກາດໃນສັງຄົມ ເປັນຕົ້ນ ແມ່ຍິງ, ເດັກນ້ອຍ ຜູ້ເຖົ້າ ແລະ ຜູ້ພິການ ຢູ່ໃນຄອບ ຄົວທີ່ທຸກຍາກ ຍິ່ງເພີ່ມຄວາມຫຍຸ້ງຍາກລໍາບາກ.

ໃນໄລຍະຜ່ານມາ ກໍຄືປັດຈຸບັນ, ປະຊາຄົມໂລກ ເວົ້າລວມ, ເວົ້າສະເພາະ ປະຊາຄົມອາຊຽນ, ເຫັນໄດ້ເຖິງຄວາມອັນຕະລາຍ ແລະ ຜົນກະທົບ ຂອງໄພພິບັດ ທັງຈາກທໍາມະຊາດ ແລະ ມະນຸດເປັນຜູ້ສ້າງຂຶ້ນມາ ຈຶ່ງໄດ້ນຳເອົາບັນຫາການຫຼຸດຜ່ອນຄວາມສ່ຽງໄພພິ ບັດ ແລະ ການຄຸ້ມຄອງໄພພິບັດ ເປັນບັນຫາສຳຄັນ ແລະ ເປັນບຸລິມະສິດຫຼັກໃນເວທີລະດັບໂລກ ແລະ ລະດັບພາກພື້ນ ເພື່ອຮ່ວມກັນຊອກຫາທຸກຊ່ອງທາງ ໃນການປ້ອງກັນ ແລະ ແກ້ໄຂຢ່າງຈິງຈັງ ແລະ ເປັນລະບົບ. ການຮັບຮອງເອົາບັນດານິຕິກຳ ກ່ຽວກັບການຫຼຸດຜ່ອນຄວາມສ່ຽງໄພພິບັດ ຂອງບັນດາຜູ້ນຳຂອງບັນດາປະເທດໃນໂລກ ເຊັ່ນ: ສັນຍາປາຣີ ວ່າດ້ວຍການປ່ຽນແປງທາງດິນຟ້າອາກາດ ຊຶ່ງຖືກຮັບຮອງເອົາໃນກອງປະຊຸມສະມັດຊາໃຫຍ່ອົງການສະຫະປະຊາດ ຄັ້ງທີ 70 ທີ່ ນິວຢອກ ແລະ ການຮັບຮອງເອົາ ຂອບແຜນງານເຊັນໄດ ວ່າດ້ວຍ ການຫຼຸດຜ່ອນຄວາມສ່ຽງໄພພິບັດ ໃນກອງປະຊຸມໂລກ ວ່າດ້ວຍການຫຼຸດຜ່ອນຄວາມສ່ຽງໄພພິບັດ ຄັ້ງທີ 3 ໃນປີ 2015 ທີ່ ປະເທດຍີ່ປຸ່ນ, ຊຶ່ງຂອບແຜນວຽກດັ່ງກ່າວ ໄດ້ເປັນທິດທາງ ແລະ ບ່ອນອີງອັນສຳ ຄັນ ໃນການປະສານງານ ແລະ ຈັດຕັ້ງປະຕິບັດຮ່ວມກັນ ເພື່ອຫຼຸດຜ່ອນຄວາມສ່ຽງໄພພິບັດ ໄປຄຽງຄູ່ກັບຍຸດທະສາດການພັດທະນາແບບຍືນຍົງ (SDG) ຈົນຮອດປີ 2030.

ໃນຂອບການຮ່ວມມືໃນວຽກງານຄຸ້ມຄອງໄພພິບັດຂອງອາຊຽນ ກໍໄດ້ມີຫຼາຍນິຕິກໍາ ທີ່ເປັນບ່ອນອີງໃນການຮ່ວມມື ແລະ ດຳເນີນວຽກງານຄຸ້ມຄອງໄພພິບັດ ເຊັ່ນ: ສັນຍາອາຊຽນ ວ່າດ້ວຍ ການຄຸ້ມຄອງໄພພິບັດ ແລະ ການຕອບໂຕ້ຕໍ່ເຫດການສຸກເສີນ (AADMER) ຊຶ່ງເອ ກະສານສັນຍາດັ່ງກ່າວ ແມ່ນໄດ້ເຊັນຮັບຮອງເອົາຢູ່ ສປປ ລາວ ໃນປີ 2005, ຍຸດທະສາດ ແລະ ວິໄສທັດດ້ານການຄຸ້ມຄອງໄພພິບັດຮອດປີ 2025, ແຜນປະຕິບັດງານສັນຍາອາຊຽນ ວ່າດ້ວຍ ການຄຸ້ມຄອງໄພພິບັດ ແລະ ການຕອບໂຕ້ຕໍ່ເຫດການສຸກເສີນ 2016-2020 ແລະ ຖະແຫຼງການອາຊຽນ ວ່າດ້ວຍ ການຮ່ວມມືກັນເປັນໜຶ່ງດຽວໃນການຕອບໂຕ້ໄພພິບັດ ຊຶ່ງຖືກຮັບຮອງເອົາໂດຍບັນດາຜູ້ນຳຂອງບັນດາປະເທດສະ ມາຊິກອາຊຽນ ໃນກອງປະຊຸມສຸດຍອດອາຊຽນ ຄັ້ງທີ 28-29 ທີ່ ສປປ ລາວ ພ້ອມນີ້, ກໍມີ ສູນປະສານງານອາຊຽນ ເພື່ອຊ່ວຍເຫຼືອດ້ານມະນຸດສະທຳ (AHA Center) ເຮັດໜ້າທີ່ບົດບາດ ເປັນສູນກາງຊ່ວຍເຫຼືອດ້ານການຮ່ວມມື ແລະ ປະສານງານຂອງບັນດາປະເທດສະ ມາຊິກອາຊຽນໃນການກຽມ ພ້ອມ ແລະ ຊ່ວຍເຫຼືອຕອບໂຕ້ສຸກເສີນ ລວມທັງການປະສານງານຮ່ວມກັບຝ່າຍຕ່າງໆ ເປັນ ຕົ້ນອົງການ ສປຊ ແລະ ອົງການຈັດຕັ້ງສາກົນ ໃນການສົ່ງເສີມການຮ່ວມມືໃນລະດັບພາກພື້ນ ກ່ຽວກັບການຊ່ວຍເຫຼືອດ້ານມະນຸດສະທຳ ແລະ ການຄຸ້ມຄອງໄພພິບັດ. ພ້ອມນີ້, ອາຊຽນ ຍັງໄດ້ຮັບການຊ່ວຍເຫຼືອຈາກບັນດາປະເທດອາຊຽນບວກສາມ ແລະ ປະເທດຄູ່ເຈລະຈາ ທາງດ້ານບົດຮຽນ, ປະສົບການ, ເຕັກນິກວິຊາການ, ວັດຖຸ-ອຸປະ ກອນຕ່າງໆ ແລະ ທຶນຮອນເຂົ້າໃນວຽກງານດັ່ງກ່າວ, ຊຶ່ງເຫັນໄດ້ວ່າ ມີຄວາມຄືບໜ້າ ແລະ ເປັນຮູບປະທໍາຫຼາຍຂຶ້ນ.

ສະເພາະຢູ່ ສປປ ລາວ ຂອງພວກເຮົາ ກໍຄື ບັນດາປະ ເທດໃນຂົງເຂດອາຊີ-ປາຊີຟິກ ກໍໄດ້ຮັບຜົນກະທົບຢ່າງ ໜັກໜ່ວງຈາກໄພພິບັດທໍາມະຊາດ ສາເຫດມາຈາກການປ່ຽນແປງຂອງດິນຟ້າອາກາດ ເປັນຕົ້ນແມ່ນໄພນໍ້າຖ້ວມ, ດິນເຈື່ອນ, ແຫ້ງແລ້ງ, ລົມພາຍຸພັດ, ອື່ນໆ. ໄພພິບັດດັ່ງກ່າວ ນັບແຕ່ປີ 2000 ເປັນຕົ້ນມາ ກໍໄດ້ເກີດຂຶ້ນທຸກໆປີ ແລະ ມີຄວາມຮຸນແຮງເພີ່ມຂຶ້ນ, ສ້າງຜົນກະທົບ ແລະ ຄວາມເສຍຫາຍຫຼວງ ຫຼາຍຕໍ່ສຸຂະພາບ, ຊີວິດ, ຊັບສິນ, ເສດຖະກິດ, ສັງຄົມ ແລະ ສິ່ງແວດລ້ອມຂອງປະເທດ, ເປັນຕົ້ນ ເຫດການໄພພິບັດນໍ້າຖ້ວມເກີດຂຶ້ນໃນປີ 2018 ທີ່ຜ່ານມາ ຖືວ່າເປັນຄັ້ງປະຫວັດ ສາດ ທີ່ໄດ້ຮັບຜົນກະທົບຢ່າງຮຸນແຮງ ແລະ ໜັກໜ່ວງ ເຫດ ການດັ່ງກ່າວແມ່ນມີສາເຫດມາຈາກທັງທໍາມະຊາດ ແລະ ມະນຸດເປັນຜູ້ສ້າງຂຶ້ນ, ເຮັດໃຫ້ປະຊາຊົນຕ້ອງເສຍຊີວິດ ແລະ ສູນຫາຍເປັນຈໍານວນຫຼາຍ, ໂຄງລ່າງພື້ນຖານດ້ານເສດຖະກິດ, ສັງຄົມ ແລະ ສິ່ງ ແວດລ້ອມ ໄດ້ຮັບຄວາມເສຍຫາຍຢ່າງຫຼວງຫຼາຍ ຄິດເປັນມູນຄ່າເສຍຫາຍຫຼາຍກວ່າ 3 ພັນກວ່າຕື້ກີບ, ລັດຖະບານຕ້ອງໄດ້ນໍາໃຊ້ງົບປະມານຫຼວງຫຼາຍເຂົ້າໃນການແກ້ໄຂ ທັງໄລຍະສຸກເສີນ ແລະ ຟື້ນຟູຄືນຫຼັງໄພພິບັດ. ໃນປີ 2019 ທີ່ຜ່ານມາ, ໃນໄລຍະທີ່ປະເທດຂອງພວກເຮົາກໍາລັງສຸມໃສ່ຈັດຕັ້ງປະຕິບັດແຜນພັດທະນາເສດຖະກິດ-ສັງຄົມ ກໍຄື ໄລຍະການເລັ່ງປະຕິບັດຟື້ນຟູຄືນຫຼັງໄພນໍ້າຖ້ວມປີ 2018, ກໍໄດ້ເກີດເຫດການໄພນໍ້າຖ້ວມ ສົ່ງຜົນກະທົບໂດຍກົງຕໍ່ສຸຂະພາບ, ຊີວິດ ແລະ ຊັບສິນຂອງປະຊາ ຊົນ, ເຮັດໃຫ້ປະຊາຊົນຫຼາຍພັນຄົນຂາດທີ່ຢູ່ອາໄສ ແລະ ຕ້ອງໄດ້ຍົກຍ້າຍໄປບ່ອນທີ່ປອດໄພຊົ່ວຄາວ, ສ້າງຄວາມເສຍຫາຍຕໍ່ພື້ນທີ່ການຜະລິດກະສິກໍາ, ລະບົບຊົນລະປະທານ, ໂຄງລ່າງດ້ານເສັ້ນທາງ, ຂົວ, ໂຮງຮຽນ, ໂຮງໝໍ, ແຫຼ່ງນໍ້າກິນ ນໍ້າໃຊ້, ລະບົບສຸຂະອະນາໄມ, ໄຟຟ້າ, ນໍ້າປະປາ, ອື່ນໆ ຄິດເປັນມູນຄ່າເສຍຫາຍຫຼາຍກວ່າ 1.560 ຕື້ກວ່າກີບ.

ຕົກມາໃສ່ປີ 2020 ນີ້, ປະເທດຂອງພວກເຮົາ ກໍໄດ້ຮັບຜົນກະທົບຢ່າງໜັກໜ່ວງເຊັ່ນດຽວກັນກັບບັນດາປະເທດໃນໂລກ ຈາກການລະບາດ ຂອງເຊື້ອພະຍາດຈຸລະໂຣກອັກເສບປອດສາຍພັນໃໝ່ ໂຄວິດ-19 ໂດຍສະເພາະ ຕໍ່ເສດ ຖະກິດຂອງປະເທດ ເປັນຕົ້ນ ດ້ານການຄ້າ, ການທ່ອງທ່ຽວ, ການລົງທຶນຈາກພາກທຸລະກິດ, ລາຍຮັບເຂົ້າງົບປະມານລັດ, ການເຕີບໂຕຂອງເສດຖະກິດ (GDP), ທຶນພັດທະນາ, ອື່ນໆ. ບັນຫາການລະບາດຂອງພະ ຍາດໂຄວິດ - 19 ຍັງສືບຕໍ່ເພີ່ມທະວີຂຶ້ນຢູ່ໃນໂລກ ແລະ ສົ່ງຜົນກະທົບຕໍ່ເສດຖະກິດ ຂອງ ສປປ ລາວ, ໂດຍສະເພາະຂະແໜງການທ່ອງທ່ຽວ ແລະ ການບໍລິ ການປິ່ນອ້ອມ, ອຸດສາຫະກໍາປຸງແຕ່ງເພື່ອສົ່ງອອກ ຍັງສືບຕໍ່ໄດ້ຮັບຜົນກະ ທົບ, ສະພາບການວ່າງງານຍັງສືບຕໍ່ເພີ່ມຂຶ້ນ ເນື່ອງຈາກແຮງງານທີ່ກັບຈາກຕ່າງປະເທດມີຄວາມຫຍຸ້ງຍາກໃນການຊອກວຽກເຮັດງານທໍາ ບວກກັບບາງຫົວໜ່ວຍທຸລະກິດທີ່ຢູ່ພາຍໃນປະເທດຈໍາເປັນຕ້ອງໄດ້ຫຼຸດຜ່ອນຈໍານວນແຮງງານລົງ. ນອກຈາກບັນຫາການລະບາດ ຂອງພະຍາດໂຄວິດ -19 ແລ້ວ, ໃນປີ 2020 ນີ້ ຍັງມີເຫດການໄພພິບັດທາງທໍາມະຊາດເກີດຂຶ້ນ ເປັນຕົ້ນ ນໍ້າຖ້ວມ, ດິນເຈື່ອນ, ລົມພາຍຸ, ພະຍາດໄຂ້ ຍຸງລາຍ, ສັດຕູພືດທໍາລາຍຜົນ ລະປູກຂອງປະຊາຊົນຢູ່ບັນດາແຂວງທາງພາກເໜືອ, ການລະບາດຂອງພະຍາດໝູອາຟຣິກາ, ແຜ່ນດິນໄຫວ, ອື່ນໆ ຊຶ່ງເຫດການໄພພິບັດດັ່ງກ່າວ ກໍໄດ້ສົ່ງຜົນກະທົບໂດຍກົງຕໍ່ສຸຂະພາບ, ຊີວິດ ແລະ ຊັບສິນຂອງພໍ່ແມ່ປະຊົນ. ນອກຈາກນີ້, ສປປ ລາວ ກໍແມ່ນປະເທດໜຶ່ງທີ່ຍັງບໍ່ທັນໄດ້ຫຼຸດພົ້ນອອກຈາກຄວາມດ້ອຍພັດທະນາ ແລະ ເປັນປະເທດທີ່ຖືກຄຸກຄາມຈາກໄພພິບັດທໍາມະຊາດທີ່ສາເຫດມາຈາກການປ່ຽນແປງຂອງດິນຟ້າອາກາດ ທີ່ເກີດຂຶ້ນຊໍ້າແລ້ວຊໍ້າອີກ ເຮັດໃຫ້ການພັດທະ ນາຂອງປະເທດຊາດພົບກັບຄວາມຫຍຸ້ງຍາກເພີ່ມຂຶ້ນ.

ດັ່ງບັນຫາໄພພິບັດ ທີ່ໄດ້ກ່າວມາຂ້າງເທິງ, ລັດຖະບານ ສປປ ລາວ ໄດ້ມີຄວາມຮັບຮູ້ສູງ ແລະ ໃຫ້ຄວາມສໍາຄັນ ຕໍ່ວຽກງານຄຸ້ມຄອງໄພພິບັດ, ໂດຍສະເພາະໄດ້ຈັດຕັ້ງຜັນຂະຫຍາຍຍຸດທະສາດຫຼຸດຜ່ອນໄພພິບັດສາກົນ ແລະ ອາຊຽນ ເຂົ້າສູ່ການປະຕິບັດຕົວຈິງຢູ່ພາຍໃນປະເທດ ເປັນຕົ້ນ ໄດ້ເຊື່ອມເອົາວຽກງານຫຼຸດຜ່ອນຄວາມສ່ຽງໄພພິບັດ ເຂົ້າໃນແຜນງານ ແລະ ໂຄງການພັດ ທະນາເສດຖະກິດ-ສັງຄົມ ທັງຢູ່ລະດັບຊາດ ແລະ ທ້ອງຖິ່ນ, ເພີ່ມທະວີຄວາມເຂັ້ມແຂງໃຫ້ແກ່ລະບົບການພະຍາກອນ ແລະ ການເຕືອນໄພລ່ວງໜ້າ, ຍົກລະດັບຂີດຄວາມສາມາດໃຫ້ແກ່ກົນໄກການຈັດຕັ້ງປະ ຕິບັດວຽກງານຄຸ້ມຄອງໄພພິ ບັດ ແຕ່ສູນກາງລົງຮອດທ້ອງ ຖິ່ນ ໂດຍສະເພາະຢູ່ຊຸມຊົນຂັ້ນບ້ານ, ເພີ່ມທະວີວຽກງານໂຄ ສະນາສຶກສາອົບຮົມ ແລະ ສ້າງຈິດສໍານຶກຊຸມຊົນທົ່ວສັງຄົມໄດ້ຮັບຮູ້ເຖິງຄວາມສ່ຽງໄພພິ ບັດ ແລະ ປະກອບສ່ວນເຂົ້າໃນການກຽມພ້ອມຮັບມືກັບໄພ ພິບັດ; ປະຕິບັດມາດຕະການປ້ອງກັນໄພພິບັດ ໂດຍຖືເອົາຫຼັກການກໍ່ສ້າງຄືນໃໝ່ໃຫ້ດີ ກວ່າເກົ່າ (Build Back Better Principle) ເຂົ້າໃນຂະບວນການຟື້ນຟູ ແລະ ກໍສ້າງຄືນໃໝ່ຫຼັງໄພພິບັດ. ພ້ອມນີ້, ກໍ່ຈະສຸມໃສ່ປະຕິບັດຄວາມພະຍາຍາມໃນການປ້ອງກັນ ແລະ ປົກປັກຮັກສາສິ່ງແວດລ້ອມທໍາມະຊາດ ໂດຍສະເພາະສຸມໃສ່ໃນການປົກປັກຮັກສາປ່າໄມ້ ແລະ ພື້ນທີ່ສັນປັນນໍ້າ ຊຶ່ງເປັນມາດຕະການທີ່ມີປະສິດທິຜົນ ເພື່ອຫຼຸດຜ່ອນໄພພິບັດຈາກທໍາມະຊາດ ແລະ ຜົນກະທົບຈາກການປ່ຽນແປງຂອງດິນຟ້າອາກາດ.

ປັດຈຸບັນ ສປປ ລາວ ຂອງພວກເຮົາ ກໍໄດ້ມີກົດໝາຍ ວ່າດ້ວຍ ການຄຸ້ມຄອງໄພພິບັດ ຊຶ່ງໄດ້ຖືກຮັບ ຮອງ ແລະ ປະກາດໃຊ້ເປັນທາງການ ໃນເດືອນສິງຫາ ປີ 2019 ທີ່ຜ່ານມາ. ຈຸດປະສົງຂອງກົດໝາຍສະບັບນີ້ ໄດ້ກໍານົດຫຼັກການ, ລະບຽບການ ແລະ ມາດຕະການ ກ່ຽວກັບການຄຸ້ມຄອງໄພພິບັດ ເພື່ອເຮັດໃຫ້ວຽກງານດັ່ງກ່າວ ໄດ້ຮັບການຈັດຕັ້ງປະຕິບັດຢ່າງມີປະສິດທິພາບ, ປະສິດທິຜົນ ແລະ ທັນສະໄໝ ຮັບປະກັນການສະໜອງຂໍ້ມູນຂ່າວສານວ່ອງໄວ, ຊັດເຈນ ແນໃສ່ ເຝົ້າລະວັງ, ຫຼຸດຜ່ອນຜົນກະທົບທີ່ເກີດຈາກໄພພິບັດ ຕໍ່ສຸຂະພາບ, ຊີວິດ, ຊັບສິນຂອງລັດ, ລວມໝູ່, ປະຊາຊົນ, ສິ່ງແວດລ້ອມ ແລະ ໂຄງລ່າງພື້ນຖານ ພ້ອມທັງຟື້ນຟູ, ບູລະນະ ແລະ ກໍ່ສ້າງຄືນໃໝ່ ຫຼັງໄພພິບັດ, ສາມາດເຊື່ອມໂຍງກັບພາກພື້ນ ແລະ ສາ ກົນ ປະກອບສ່ວນເຂົ້າໃນການພັດທະນາເສດຖະກິດ-ສັງຄົມ ຕາມທິດສີຂຽວ, ຍືນຍົງ ແລະ ຄວາມໝັ້ນຄົງຂອງຊາດ; ພ້ອມນີ້ ກໍໄດ້ກໍານົດແຈ້ງພັນທະຂອງພົນລະເມືອງຕໍ່ກັບວຽກງານຄຸ້ມຄອງໄພພິບັດ ຄື: ພົນລະເມືອງທຸກຄົນ ມີພັນທະໃນການຈໍາກັດ ແລະ ສະກັດກັ້ນໄພພິບັດ ດ້ວຍການຕິດຕາມ, ລາຍງານສະພາບຄວາມສ່ຽງໄພພິບັດ, ມີສ່ວນຮ່ວມໃນການກຽມພ້ອມ, ຕອບໂຕ້, ຫຼຸດຜ່ອນຄວາມເສຍຫາຍ, ໃຫ້ການຊ່ວຍເຫຼືອບັນ ເທົາທຸກ ແລະ ການຟື້ນຟູຫຼັງໄພພິບັດ ລວມທັງການປະ ກອບສ່ວນເຂົ້າໃນກອງທຶນຄຸ້ມຄອງໄພພິບັດ ແລະ ຊື້ປະກັນໄພອຸປະຕິໄພ ແລະ ໄພພິບັດ. ບາງມາດຕະການປ້ອງກັນ ແລະ ຄວບຄຸມໄພພິບັດ ທີ່ສໍາຄັນຕາມທີ່ໄດ້ກໍານົດໃນກົດໝາຍ ວ່າດ້ວຍ ການຄຸ້ມຄອງໄພພິບັດ ລວມມີ: ມາດຕະການປ້ອງກັນໄພພິບັດ, ຂະແໜງການທີ່ກ່ຽວ ຂ້ອງ ຕ້ອງມີມາດຕະການປ້ອງກັນ ເປັນຕົ້ນການສ້າງລະບົບເຕືອນໄພລ່ວງໜ້າ, ປ້ອງກັນການເຊາະເຈື່ອນຂອງດິນ, ຕ້ານໄພນໍ້າຖ້ວມ, ໄພແຫ້ງແລ້ງ ເພື່ອຫຼຸດ ຜ່ອນຜົນກະທົບຈາກໄພພິບັດທໍາມະຊາດ; ບຸກຄົນ, ນິຕິບຸກ ຄົນ ແລະ ການຈັດຕັ້ງທີ່ຄອບ ຄອງ, ນໍາໃຊ້ ແລະ ຂົນສົ່ງວັດຖຸລະເບີດ, ວັດຖຸໄວໄຟ, ສານເຄມີ, ສານກໍາມັນຕະພາບລັງສີ, ການຂຸດຄົ້ນຊັບພະຍາກອນທໍາມະຊາດ, ການສ້າງເຂື່ອນ ຕ້ອງມີວິທີການ ແລະ ມາດຕະການປ້ອງກັນອັນແນ່ນອນ ເປັນຕົ້ນ ນໍາໃຊ້ເຄື່ອງມືທີ່ທັນສະໄໝ, ຕິດເຄື່ອງໝາຍ, ແຈ້ງເຕືອນລ່ວງໜ້າ, ກະກຽມຄວບຄຸມ ແລະ ແກ້ໄຂຜົນກະທົບ ທີ່ອາດຈະເກີດຂຶ້ນ ເພື່ອຫຼຸດຜ່ອນຜົນກະທົບຈາກໄພພິບັດ ທີ່ມະນຸດສ້າງຂຶ້ນ.

ມາດຕະການຄວບຄຸມໄພພິບັດ, ໃນກໍລະນີໄພພິບັດທໍາມະຊາດເກີດຂຶ້ນ ຄະນະກໍາມະການຄຸ້ມຄອງໄພພິບັດທີ່ກ່ຽວຂ້ອງ ປະສານສົມທົບກັບອົງການປົກຄອງທ້ອງຖິ່ນບ່ອນ ເກີດໄພພິບັດ, ຂະແໜງການ ແລະ ທຸກພາກສ່ວນ ຄົ້ນຄວ້ານໍາໃຊ້ວິທີການ ແລະ ມາດຕະການຄວບຄຸມໄພພິບັດ ພ້ອມທັງປຸກ ລະດົມປະຊາຊົນ ແລະ ອົງການຈັດຕັ້ງ ປະກອບສ່ວນດ້ານສະ ຕິປັນຍາ, ແຮງງານ, ທຶນຮອນ, ພາຫະນະ, ອຸປະກອນທີ່ຈໍາເປັນ ເພື່ອຫຼຸດຜ່ອນຜົນກະທົບຈາກໄພພິບັດດັ່ງກ່າວ; ໃນກໍ ລະນີໄພພິບັດທີ່ມະນຸດສ້າງຂຶ້ນ ເປັນຕົ້ນ ສານເຄມີຮົ່ວໄຫຼ, ຝຸ່ນລະອອງ, ກໍາມັນຕະພາບລັງສີ, ດິນເຊາະເຈື່ອນ, ນໍ້າຖ້ວມ, ນໍ້າຫົ້ງ ຈາກການດໍາເນີນໂຄງການລົງທຶນ ຫຼື ກິດຈະການໃດໜຶ່ງ ຜູ້ພັດທະນາໂຄງການລົງທຶນ ຫຼື ຜູ້ດໍາເນີນກິດຈະການນັ້ນ ຕ້ອງຮັບຜິດຊອບແກ້ໄຂຕົ້ນເຫດ ແລະ ຜົນກະທົບ ຂອງເຫດ ການດັ່ງກ່າວ ພ້ອມທັງລາຍງານໃຫ້ລັດຖະບານ, ອົງການປົກຄອງທ້ອງຖິ່ນ, ຂະແໜງການທີ່ກ່ຽວ ຂ້ອງ ແລະ ແຈ້ງໃຫ້ມວນຊົນ ຢ່າງທັນການ; ໃນກໍລະນີໄພພິ ບັດ ຫາກເກີດຂຶ້ນໃນຫຼາຍທ້ອງ ຖິ່ນພ້ອມກັນ ຄະນະກໍາມະການຄຸ້ມຄອງໄພພິບັດທີ່ກ່ຽວຂ້ອງ ສົມທົບກັບອົງການປົກຄອງທ້ອງຖິ່ນບ່ອນເກີດໄພພິບັດ, ຂະແໜງການ ແລະ ທຸກພາກ ສ່ວນ ຊອກຫາວິທີການ ແລະ ມາດຕະການເພື່ອຫຼຸດຜ່ອນຜົນກະທົບຢ່າງທັນການ.

ບັນດາທ່ານເພື່ອນມິດສະຫາຍ ທີ່ມີກຽດທັງຫຼາຍ,

ຍ້ອນເຫດຜົນບັນຫາຜົນກະທົບຂອງໄພພິບັດ ແລະ ຄວາມສໍາຄັນໃນການກຽມ ພ້ອມ, ປ້ອງກັນ ແລະ ຫຼຸດຜ່ອນຄວາມເສຍຫາຍຈາກໄພພິບັດ ທີ່ໄດ້ກ່າວມາຂ້າງເທິງນັ້ນ, ກອງປະຊຸມລັດຖະມົນຕີຄຸ້ມຄອງໄພພິບັດອາຊຽນ ປີ 2004 ໄດ້ຮ່ວມກັນປຶກສາຫາລື ແລະ ເອ ກະພາບກໍານົດເອົາອາທິດທີສອງ ຄື ວັນທີ 13 ຂອງ ເດືອນ ຕຸລາ ໃນທຸກໆປີ ເປັນວັນຄຸ້ມຄອງໄພພິບັດອາຊຽນ ຊຶ່ງເປັນວັນດຽວກັນກັບວັນຫຼຸດຜ່ອນຄວາມສ່ຽງໄພພິບັດສາກົນ ທີ່ສະມັດຊາໃຫຍ່ ຂອງອົງການສະຫະປະຊາຊາດ ໄດ້ຮັບຮອງເອົາໃນປີ 1989. ນັບແຕ່ປີ 2005 ເປັນຕົ້ນມາ, ສປປ ລາວ ກໍຄືບັນດາປະເທດສະມາຊິກອາຊຽນ ກໍໄດ້ຈັດບັນດາກິດຈະກໍາເພື່ອລະນຶກເຖິງວັນດັ່ງ ກ່າວ ໂດຍມີຈຸດປະສົງເພື່ອໂຄສະນາປູກຈິດສໍານຶກໃຫ້ແກ່ສັງຄົມ, ການຈັດຕັ້ງ ແລະ ປະ ຊາຊົນບັນດາເຜົ່າ ໄດ້ມີຄວາມຮັບຮູ້ ແລະ ເຂົ້າໃຈ ເຖິງຄວາມອັນຕະລາຍ, ຄວາມສ່ຽງ ແລະ ຜົນຮ້າຍຂອງໄພພິບັດ ກໍຄືຜົນກະທົບ ແລະ ຄວາມເສຍຫາຍຈາກໄພພິບັດ ລວມທັງຄວາມສໍາຄັນຂອງການກຽມພ້ອມ, ປ້ອງກັນ ແລະ ຫຼຸດຜ່ອນຄວາມສູນເສຍຈາກໄພພິບັດ, ລວມທັງປະກອບສ່ວນຢ່າງຕັ້ງໜ້າເຂົ້າໃນວຽກງານດັ່ງກ່າວ. ສໍາລັບປີ 2020 ນີ້, ສາກົນ ໄດ້ກໍານົດເອົາຄໍາຂວັນໃນຫົວຂໍ້ “ສ້າງຄວາມເຂັ້ມແຂງການບໍລິຫານຄຸ້ມຄອງຄວາມສ່ຽງໄພພິບັດ” “Strengthening disaster risk governance to manage disaster risk”

ສະນັ້ນ, ເຜື່ອຜັນຂະ ຫຍາຍກົດໝາຍ ວ່າດ້ວຍການຄຸ້ມຄອງໄພພິບັດ ໃນມາດຕາ 68 ຊຶ່ງໄດ້ກໍານົດເອົາວັນທີ 13 ຕຸລາ ຂອງທຸກໆປີ ເປັນວັນຄຸ້ມຄອງໄພພິບັດແຫ່ງຊາດ ກໍຄື ວັນດຽວກັນກັບ ວັນຄຸ້ມຄອງໄພພິ ບັດອາຊຽນ ແລະ ວັນຫຼຸດຜ່ອນຄວາມສ່ຽງໄພພິບັດສາກົນ, ແລະ ຕິດພັນກັບຫົວຂໍ້ຄໍາຂວັນ ຂອງວັນຫຼຸດຜ່ອນຄວາມສ່ຽງໄພພິບັດສາກົນ ຄື: “ສ້າງຄວາມເຂັ້ມແຂງການບໍລິຫານຄຸ້ມຄອງຄວາມສ່ຽງໄພພິບັດ”, ຄະນະກໍາມະການຄຸ້ມຄອງໄພພິບັດຂັ້ນສູນກາງ ໂດຍສົມທົບກັບພາກສ່ວນທີ່ກ່ຽວຂ້ອງ ຂອງ ລັດ ແລະ ຄູ່ຮ່ວມງານສາກົນ ໄດ້ຈັດບັນດາກິດຈະກໍາ ເພື່ອລະນຶກເຖິງວັນດັ່ງກ່າວ ໂດຍມີຈຸດປະສົງ ເພື່ອໂຄສະນາປູກຈິດສໍານຶກໃຫ້ສັງຄົມ ແລະ ຊຸມຊົນ ໄດ້ມີສະຕິ ແລະ ມີສ່ວນຮ່ວມເຂົ້າໃນວຽກງານຄຸ້ມຄອງໄພພິບັດ ເປັນຕົ້ນການປ້ອງກັນ, ຄວບຄຸມ ແລະ ຟຶ້ນຟູຄືນຫຼັງໄພພິບັດ. ບັນດາກິດຈະກໍາລວມມີການໂຄສະນາອອກຂ່າວທາງສື່ມວນຊົນ, ຕິດປ້າຍຄໍາຂວັນຕາມເສັ້ນທາງ ແລະ ສາຍອອກຈໍເອວຊີດີຢູ່ຈຸດເສັ້ນທາງສໍາຄັນ ອື່ນໆ.

ໃນໂອກາດ ອັນມີຄວາມໝາຍສຳຄັນນີ້, ຂ້າພະເຈົ້າ ຂໍຕາງໜ້າໃຫ້ແກ່ລັດຖະບານ ກໍຄື ຄະນະກຳມະການຄຸ້ມຄອງໄພພິບັດຂັ້ນສູນກາງ, ຂໍສະແດງຄວາມຂອບອົກຂອບໃຈຢ່າງສູງ ຕໍ່ການປະກອບສ່ວນຊ່ວຍເຫຼືອ ຂອງທຸກພາກສ່ວນ ທັງພາຍໃນ ແລະ ຕ່າງປະເທດ ເຂົ້າໃນວຽກງານຄຸ້ມຄອງໄພພິບັດ ໂດຍສະ ເພາະ ປະກອບສ່ວນຊ່ວຍເຫຼືອທັງໄລຍະການບັນເທົາທຸກສຸກເສີນ ແລະ ການຟື້ນຟູຄືນຫຼັງໄພພິບັດ. ພ້ອມດຽວກັນນີ້, ກໍຂໍຮຽກຮ້ອງມາຍັງ ປະຊາຊົນລາວ ທຸກຊັ້ນຄົນ, ທຸກເພດ, ທຸກໄວ ລວມທັງ ຊາວຕ່າງດ້າວ ທີ່ອາໄສຢູ່ໃນດິນແດນ ຂອງ ສປປ ລາວ, ອົງການຈັດຕັ້ງລັດທຸກຂັ້ນ, ໂດຍສະເພາະ ຄະນະກຳມະການຄຸ້ມຄອງໄພພິບັດໃນທຸກຂັ້ນ ສູນກາງ, ແຂວງ, ເມືອງ ແລະ ບ້ານ ຈົ່ງພ້ອມກັນປະຕິບັດ ແລະ ຜັນຂະຫຍາຍ ກົດໝາຍ ວ່າດ້ວຍ ການຄຸ້ມຄອງໄພພິບັດ ລວມທັງ ຄຳຂວັນຂອງວັນຫຼຸດຜ່ອນຄວາມສ່ຽງໄພພິບັດສາກົນ ກໍຄື ວັນຄຸ້ມຄອງໄພພິບັດແຫ່ງຊາດ ໃນປີນີ້ຢ່າງເປັນຂະບວນການ ແລະ ມີຄວາມຕື່ນຕົວສູງ, ພ້ອມກັນສ້າງສັງຄົມລາວໃຫ້ກາຍ ເປັນສັງຄົມທີ່ມີຄວາມປອດໄພ, ເຂັ້ມແຂງ, ກຽມພ້ອມຕອບໂຕ້ ແລະ ສາມາດຟື້ນຕົວໄວ ຈາກຜົນກະທົບດ້ານໄພພິບັດ.